بخاری علاالدین یکی از نمادهای زندگی ایرانی‌ها بود؛ یک وسیله‌ی همه‌کاره که در گذشته هم بخاری بود، هم اجاق گاز و حتی نقش سماور را هم بازی می‌کرد.قدیم‌ها وسط اتاق روشنش می‌کردند، رویش قوری می‌گذاشتند تا چای دم بکشد، قابلمه می‌گذاشتند تا غذا آرام پخته شود و همان گرمای خوش‌رنگش خانه را گرم می‌کرد.
در روزگاری که هنوز گازکشی نبود و امکانات کم بود، علاالدین واقعاً حکم قلب خانه را داشت؛ یک وسیله‌ی ساده اما پر از خاطره که زندگی را می‌چرخاند.