چندی پیش در منزل یکی از دوستانم تابلوی عکس زیبایی توجهم را جلب کرد. محتوای تصویر موضوع چندان خاصی نداشت؛ اما نوع نگاه دوربین به آن سوژه، مرا بر آن داشت که از دوستم جویای نام عکاس آن شوم. متأسفانه دوستم نام عکاس را که نمی‌دانست هیچ، اصلاً کنجکاو هم نبود که بداند. گفت تابلو را در یک مغازه دیده، خوشش آمده و خریداری کرده است. به همین سادگی! بد نیست نگاهی به دوروبر خودمان بیندازیم و ببینیم چند تا از این هنرهای بی‌نام‌ونشان را در اطراف خود داریم.
عکاسی و تصویربرداری از واقعیت‌ها، همواره از موضوعات جذابی بوده است که به‌خصوص در دنیای مجازی کنونی به جرأت می‌توان گفت همه با آن آشنا هستند. عده‌ای به جهت تفنن و ثبت لحظه‌های زندگی‌شان هرچند غیرحرفه‌ای به آن می‌پردازند و عده‌ای نیز به صورتی کاملاً آگاهانه و حرفه‌ای و با انگیزه‌های مختلف با این هنر روزگار می‌گذرانند. من در این مقاله می‌خواهم به دسته دوم و استفاده از هنر ایشان در دکوراسیون منزل‌هایمان بپردازم
بسیاری از ما عاشق عکس و تصویر هستیم و احتمالاً بر دیوار خانه، محل کار یا روی میز خود چندتایی از آنها را داریم. اگر عکس‌های شخصی و خانوادگی را کنار بگذاریم، باید از خود بپرسیم برای تهیه تصاویری که دوست داریم؛ مثل تصویری از طبیعت یا عکسی از یک ساختمان زیبا، چه روشی را انتخاب می‌کنیم؟ آیا موضوع دلخواهمان را در اینترنت جست‌و‌جو نموده، تصویری باکیفیت از آن انتخاب و درنهایت چاپ می‌کنیم؟ آیا به مغازه‌های لوازم دکوری و فانتزی سر زده و یکی از قاب عکس‌های آماده را می‌خریم؟ یا به گالری‌ها و نمایشگاه‌ها رفته و عکس عکاسان را مستقیماً از خودشان و با امضای خودشان تهیه می‌کنیم؟ عکس باهویت؛ یعنی عکسی که از همین روش آخر تهیه شده است.
در ادامه می‌خواهم سه زمینه مختلف عکاسی به همراه عکاسانی در آن زمینه را معرفی کنم که ممکن است انتخاب شما برای دکوراسیون منزلتان باشد.
عکاس: علی محمودی اصل
تصویری که رنگ ندارد فارغ از هرچه که موضوعش باشد، می‌تواند فضایی خیال‌انگیز، رمانتیک و رمزآلود ایجاد نماید. عکاسی سیاه‌وسفید به دلیل اینکه ریشه در پیدایش عکس و فیلم داشته و درواقع آغاز دنیای عکاسی و فیلم‌سازی با تصاویر سیاه‌وسفید بوده، همواره حسی نوستالژیک به بیننده منتقل می‌کنند. امروزه عکاسان بنام بسیاری در این زمینه مشغول به فعالیت هستند. عکاسان خوش‌ذوق ایرانی نیز از قافله عقب نمانده‌اند. اگر فضایی مدرن یا مینیمال دارید، تصاویر سیاه‌وسفید با مفاهیمی که امروزه کار می‌شوند، یکی از بهترین انتخاب‌ها برایتان خواهند بود.
نگاه او به عکاسی: عکاسی می‌تواند رسانه‌ای ارزان، تأثیرگذار و فراگیر برای به نمایش گذاشتن امور فراموش‌شده و یا واپس زده باشد، البته در این نمایش، دیدگاه شخصی هنرمند می‌تواند زوایای پنهانی از امور روزمره را نیز در قالبی جدید ارائه دهد؛ درواقع بازگرداندن امر محذوف و یا تعالی بخشیدن امر روزمره مهم‌ترین پتانسیل عکاسی است. عکاسی می‌تواند آنچه شما می‌بینید و بدان توجه نمی‌کنید یا آنچه شما دوست ندارید ببینید و یا آنچه از دید شما پنهان شده است را در قالبی هنرمندانه به شما ارائه دهد.
دلیل انتخاب این زمینه عکاسی: مهم‌ترین پتانسیل این زمینه عکاسی برای او امکان برقراری ارتباط با مخاطب از دریچه دیدگاه شخصی است. با رجوع به عکاسی سیاه‌وسفید و حذف رنگ‌ها امکان دخیل کردن نگاه شخصی حتی به یک واقعه مستند فراهم می‌شود. در اینجاست که مرز بین عکاسی مستند و فاین آرت مخدوش می‌شود و فعالیت در این مرز همان محدوده موردعلاقه او است. جایی که می‌تواند یک واقعه مستند را از دریچه دیدگاه شخصی به مخاطب ارائه دهد.
عکاس: عرفان سامان فر
طبیعت به جهت جاندار بودنش می‌تواند حس پویایی و زندگی به فضا ببخشد. ما تجربه حضور در بسیاری از موقعیت‌های طبیعی را نداریم؛ اما تصاویری که از طبیعت برداشته می‌شوند می‌توانند ما را در آن موقعیت قرار دهند. عکاسی طبیعت گستره بسیاری را در بر می‌گیرد که هرکس بنا به علاقه‌اش می‌تواند به عکاسی که در آن زمینه فعال است رجوع کند؛ برای مثال عکاسی حیات‌وحش، عکاسی آسمان شب و… . فضاهایی با سبک و سیاق طبیعی مثل دکوراسیونی که عنصر چوب زیاد در آن به‌کاررفته، می‌توانند میزبان خوبی برای تصاویری از طبیعت باشند.
نگاه او به عکاسی: عکاسی در ابتدا برای او تفریح بود و در کنار شغل اصلی‌اش به آن می‌پرداخت؛ اما به‌مرور آن را جدی‌تر دنبال کرد. سپس همکاری‌اش را با خبرگزاری‌ها و مجلات شروع کرد و درنهایت منجر به کسب درآمد برای او نیز شد.
دلیل انتخاب این زمینه عکاسی: طبیعت و به‌خصوص حیات‌وحش انرژی زیادی به او می‌بخشد. از دیدن گونه‌هایی که آزادانه در طبیعت زندگی می‌کنند لذت می‌برد و ثبت این آزادی و رهایی برای او فعالیتی بسیار لذت‌بخش است. او معتقد است طبیعت و حیات‌وحش به‌گونه‌ای برایش اعتیادآور شده‌اند.
عکاس: محمد حسن اتفاق
بناهای معماری، همواره از جذاب‌ترین سوژه‌ها برای عکاسان بوده‌اند. تصاویر بناها و ساختمان‌ها از کلبه‌ای کوچک گرفته تا برجی عظیم‌الجثه به دلیل مفهومی که در پشت خود دارند موردعلاقه بسیاری برای آمدن روی دیوار هستند. عکس‌های معماری نشانه‌ها و سمبل‌هایی از سبک (مدرن، سنتی، کلاسیک و غیره)، فرم، هندسه و… هستند و برای کسانی که به این سوژه‌ها علاقه‌مندند می‌توانند عناصر جذابی در دکوراسیون باشند. تصاویر معمارانه حتی از نظر نظم بصری که به‌واسطه خطوط، الگوها و بافت منتقل می‌کنند، سوژه‌های خوبی برای افرادی با ذهن منظم به شمار می‌روند.
نگاه او به عکاسی: معماری، هنر محصور کردن فضا برای استفاده بشر است و عکاسی معماری، روایتی ناقص از فضایی است که توسط معمار طراحی شده است. یک عکاس معماری همچون مترجم و نویسنده‌ای است که رمانی را می‌خواند و آن را به زبانی متفاوت با کلماتی بسیار محدود بازنویسی می‌کند. او می‌کوشد تا تجربه حضور در فضایی سه‌بعدی را با تمام تناسبات و حس و حالش در قالب رسانه‌ای دوبعدی، به بهترین و کامل‌ترین صورت به مخاطب انتقال دهد.
دلیل انتخاب این زمینه عکاسی: اولین باری که به‌طورجدی دوربین به دست گرفت ۱۰ ساله بود و اولین دوره عکاسی‌اش را در ۱۱ سالگی گذراند. در ۱۵ سالگی کار با دوربین‌های آنالوگ حرفه‌ای را شروع کرده و بعد از یک سال وارد دنیای عکاسی دیجیتال شد. هم‌زمان با شروع تحصیل در دانشگاه، فعالیت حرفه‌ای عکاسی را در زمینه فضاهای معماری و ساختمانی آغاز کرد. از طرفی عکاسی از این فضاها برای او مانند نوعی اکتشاف بود و از طرف دیگر، حسِ حاصل از اکتشاف در عکس‌هایش دیده شد و مورد استقبال قرار گرفت. این دو عامل، محرکی برای ادامه کار او در این زمینه شدند.
جهت شناخت بهتر عکاسان حرفه ای ایرانی می توانید در اهالی فن چیدانه جستجو کرده و با دیدن پروفایل آن ها، به پروژه های عکاسی شده و اطلاعات تماسشان دسترسی پیدا کنید.
منبع: مجله منزل | نویسنده: فاطمه افشاریان