کیت دانینگ در مورد خانه ای که اکنون با شوهرش کریس و دخترش مولی دارد می گوید: “هر وقت تعطیلات یا هر رویدادی وجود دارد، همه در خانه ما هستند." قدمت این سنت به مدت‌ها قبل از تعلق خانه به دانینگ، طراح داخلی و یکی از بنیان‌گذاران شرکت طراحی آتلانتا، گوردون دانینگ بازمی‌گردد. داستان در سال 1955 شروع می شود، زمانی که پدربزرگ و مادربزرگ مادری او از مین به دکاتور جورجیا نقل مکان کردند و در “773" ساکن شدند، یک تکان دادن سر محبت آمیز به آدرس “خانه خانه".
آنها چهار فرزند را در خانه بزرگ کردند و بعداً این خانه مرکزی برای خانواده بزرگ شد. دانینگ که مخصوصاً با مادربزرگش صمیمی بود. وقتی مادربزرگ از نوه‌اش پرسید: «می‌توانی از خانه مراقبت کنی؟» دانینگ موافقت کرد و در نهایت آپارتمان خود در آتلانتا را رها کرد و به دکاتور نقل مکان کرد. روزی که به خانه نقل مکان کرد، مادربزرگ درگذشت! دانینگ در حالی که خاطرات خود را از خانه نگه می‌داشت، شروع به ساختن آن با کمک کریس کرد.
در سال 2018، این زوج به این نتیجه رسیدند که زمان بازسازی کامل فرا رسیده است. آنها با همکاری شریک تجاری دانینگ، لاتم گوردون، و معمار رودولفو کاسترو، طرحی اضافه کردند که آشپزخانه را باز کرد تا جایی برای میز صبحانه بسیار مورد نیاز باز شود، ایوان پرده‌دار را به یک اتاق بزرگ‌تر تبدیل کرد و یک سوئیت اصلی اضافه کرد.
در سال 2018، دانینگ آشپزخانه را که زمانی کوچک بود گسترش داد تا یک منطقه غذاخوری را نیز در برگیرد. شوهرش، کریس، سقف را با دست نقاشی کرد تا با دیوارپوش دیواری مطابقت داشته باشد.
صندلی Hans Wegner Papa Bear نیز توسط پدربزرگ و مادربزرگ پدری دانینگ ساخته شده است. او به یاد می آورد: “من به یاد دارم که در مدرسه طراحی در مورد آن یاد گرفتم و فکر کردم، وای، پدربزرگ من این را دارد."
دانینگ قبل از اینکه روی این دیوارپوش شوماخر بنشیند، نمونه ها را بررسی کرد.
دانینگ می‌گوید، پرده‌های ابریشمی جیم تامپسون به دیوارها در Blushing اثر شروین ویلیامز می‌پیوندند، که «فقط همه را خوب جلوه می‌دهد».
راکر حصیری زمانی متعلق به مادربزرگ دانینگ، مولی، همنام مادر و دخترش بود. دانینگ می گوید: «این خاص ترین قطعه در خانه است.
یک ماسک مکزیکی که متعلق به Gram است، مراقب آشپزخانه است.
دانینگ می گوید: «احساس زندگی در داخل تخم مرغ رابین است. درهای فرانسوی رو به شرق، نور صبحگاهی جادویی را به داخل می‌دهند.
منشی به سبک چیپندیل متعلق به پدربزرگ و مادربزرگ پدری دانینگ بود، همچنین صندلی‌های روبه‌روی آن که او با پارچه رز کامینگ روکش کرده بود.