پس از انتشار تصویری از یک خانه با دکوراسیون پرجزئیات و گرم، کاربری نوشته بود: «این رو ما خانه می‌نامیم؛ جایی که رنگ، حس، و خاطره در کنار هم زندگی می‌کنند…نه آن خانه‌های ساده و بی‌احساس مینیمال که بوی زندگی در آن‌ها گم شده است.»
اما این پست با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شد.
برخی کاربران در پاسخ نوشتند:«معلومه که همه چنین سبکی رو دوست داریم، اما این مدل چیدمان مخصوص خونه‌های بزرگه.متأسفانه این روزها بیشتر خونه‌ها آپارتمان‌های کوچیک هستن و به‌خاطر محدودیت فضا و شرایط اقتصادی، سبک مینیمال گزینه‌ی واقع‌بینانه‌تریه؛ چون فضا رو بازتر و مرتب‌تر نشون می‌ده.»
کاربر دیگری هم با نگاهی میانه گفت:«من این خونه رو واقعاً دوست دارم، اما وقتی فضا خیلی شلوغ باشه و رنگ‌ها زیاد از حد تند باشن، ذهنم خسته می‌شه.یعنی من حق ندارم خونه‌مو طوری بچینم که ازش آرامش بگیرم؟ هر کسی سلیقه‌ی خودش رو داره…خونه قراره محل آرامش ما باشه، هر جور باهاش حال می‌کنیم، همون‌طوری باید باشه.»
در مقابل، کاربری دیگر دیدگاه فرهنگی‌تری داشت و نوشت:«احساس می‌کنم مینیمالیسم زاده‌ی نبودِ پیشینه‌ی هنری و فرهنگیه.چطور می‌شه ایرانی بود و از تاریخ هنر و روح اصیل تزئین در معماری‌مون صرف‌نظر کرد؟ما ذاتاً ماکسیمالیستیم.»
در نهایت، این بحث نشان می‌دهد که سلیقه در دکوراسیون کاملاً شخصی است و به فضا، شرایط زندگی و روحیه‌ی هر فرد بستگی دارد.سبک مینیمال، پاسخِ هوشمندانه به خانه‌های کوچک امروزی است، در حالی‌که دکوراسیون پرجزئیات و ماکسیمالیستی، بازتابی از فرهنگ و هنر اصیل ایرانی است.