امروز در چیدانه به خیابان میرزای شیرازی، کوچه چهارم رفته‌ایم؛ جایی که ساختمانی ۹ طبقه با بالکن‌هایی منظم و هم‌تراز، نگاه‌ها را به خود جلب می‌کند.
ساختمانی که با معماری منظم و تقارن در طراحی بالکن‌ها، نوعی غرور خاموش را در بافت شهری به نمایش می‌گذارد. اما در میان این نظم هندسی، شاید آنچه کم‌رنگ مانده، روح زندگی است.
کمی تغییر در رنگ یا جنس مصالح نما و حتی افزودن گلدان‌ها و سبزی ساده می‌توانست آن را از یک بلوک سرد و بی‌جان، به ساختمانی زنده و گرم تبدیل کند.
نظر شما چیست؟