در قلب پرتغال، عمارتی چشم‌نواز با نمایی آبی‌رنگ و حال‌وهوایی خیال‌انگیز جا خوش کرده است؛ خانه‌ای به نام کازا آزول (Casa Azul) که گویی از دل یک داستان عاشقانه بیرون آمده.
این عمارت بی‌نظیر، نمونه‌ای درخشان از معماری ویکتوریایی-گوتیک اوایل قرن بیستم است. در سال‌های دور، کُنتی هنردوست و شیفته سبک گوتیک، این خانه را به‌عنوان پناهگاه آرام خود در دل طبیعت بنا کرد؛ جایی برای فاصله گرفتن از شلوغی شهر، و نزدیک شدن به هنر و آرامش.
نمای بیرونی خانه با رنگ آبی پاستلی، گچ‌بری‌های سفید و ظریف، سقف‌های شیب‌دار و پنجره‌های مثلثی کوچک، منظره‌ای رؤیایی خلق کرده‌اند. اما آنچه این خانه را از دیگر عمارت‌های هم‌دوره‌اش متمایز می‌کند، جزئیات حیرت‌انگیز آن است؛ از تزیینات دستی لبه سقف‌ها گرفته تا قاب‌بندی‌های خاص پنجره‌ها و درها.