با آغاز ساخت پالایشگاه «آبادان» در سال ۱۲۸۸ شمسی (۱۹۰۹ میلادی)، این شهر به یکی از قطب‌های صنعتی ایران تبدیل شد. ورود مهندسان و کارگران خارجی از کشورهای مختلف، نیاز به ایجاد خانه‌هایی سازمان‌یافته و مجهز را به‌وجود آورد.
در سال ۱۳۱۲ شمسی (۱۹۳۳ میلادی) شرکت نفت انگلیس و ایران ساخت مجموعه‌ای از منازل شرکتی را آغاز کرد؛ خانه‌هایی که شامل بنگله‌ها، منازل کارمندی و کارگری بودند و در محله‌هایی چون بوارده و بریم شکل گرفتند.
طراحان این خانه‌ها با ترکیب معماری سنتی ایرانی و مدرن غربی، سبکی منحصربه‌فرد خلق کردند. استفاده از آجرهای قرمز، ایوان‌های بلند، پنجره‌های مشبک و رعایت اصول اقلیمی در برابر گرما و رطوبت، از ویژگی‌های شاخص این بناها بود.
محله‌های بریم و بوارده تا امروز هم از مهم‌ترین نمونه‌های معماری صنعتی و مسکونی ایران به شمار می‌آیند؛ بریم محل زندگی مهندسان و مدیران خارجی و بوارده محل اقامت کارگران ایرانی بود.
برخی از این خانه‌ها، همچون منزل شماره ۱۵۷۳ در بوارده جنوبی، در سال ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۹۵۶ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدند یادگاری ماندگار از روزگاری که آبادان قلب تپنده‌ی صنعت نفت کشور بود.
منبع: old__abadan