در قلب تهران، ورزشگاه امجدیه که بعد از انقلاب به نام «شهید شیرودی» شناخته شد، یکی از برجسته‌ترین نمادهای تاریخ ورزش و معماری معاصر ایران است. اما پشت میله‌ها و چمن‌هایش، داستانی کمتر شنیده‌شده از تأثیری فرانسوی بر چهرهٔ تهران نهفته است.
معمار فرانسوی رولند مارسل دوبرو یکی از چهره‌های برجسته در جریان مدرنیسم در ایران بود. دوبرو در سال ۱۹۳۵ به ایران آمد و در سال‌های بعد با همکاری در پروژه‌های دولتی و خصوصی نقش مهمی در شکل دادن به وجه معماری مدرن ایران ایفا کرد. او طرح‌هایی با تقارن، سادگی هندسی و تلفیق فرم‌های کلاسیک و نوین ارائه می‌داد و حس منطقی و منظم را با تناسبات دقیق به ساختمان‌ها می‌بخشید.
ورزشگاه امجدیه که در ابتدا «Amjadieh Stadium» نام داشت و در سال ۱۳۱۷ شمسی (۱۹۳۹ میلادی) افتتاح شد، یکی از قدیمی‌ترین ورزشگاه‌های ایران است. این مجموعه در طول سال‌ها میزبان مسابقات ورزشی، برنامه‌های فرهنگی و اجتماعات بزرگ بوده است؛ از مسابقات فوتبال تیم ملی ایران، میزبانی مسابقات آسیایی و حتی گردهمایی‌های سیاسی افشا شده است.
طراحی امجدیه در زمان خودش با بازتابی از مدرنیسم و دیدگاه مهندسی همراه بود؛ ترجیح بر سازهٔ ساده، دید گسترده به داخل میدان مسابقه و تمرکز بر کارکرد پروژه از ویژگی‌های شاخص آن است. با اینکه برخی منابع او را معمار امجدیه معرفی کرده‌اند، مستندات تاریخی دقیق نشان می‌دهد که معمار اصلی استادیوم امجدیه، فرانسوی دیگری به نام ماکسیم سیرو بود که طراحی اولیه و ساخت آن را آغاز کرد. بعداً نام امجدیه به نام «شهید شیرودی» تغییر یافت تا گرامیداشت یکی از شهدای ایران در دوران جنگ تحمیلی باشد. امروز، امجدیه نمادی از تاریخ پویای تهران است؛ جایی که معماری و ورزش در امتداد زمان دست به دست هم داده‌اند.