امروز در چیدانه به سراغ پروژه‌ای در گلسار رشت که شبیه بیسکوییت است و توسط معمار اصلی پژمان طیبی و تیم طراحی پژمان طیبی، محمد علی طیبی و میلاد صفر نژاد طراحی و اجرا شده است؛ رفته‌ایم.
پروژه ای که برای طراحی به ما سپرده شد، در ابتدا قرار بود آپارتمانی باشد همانند بقیه آپارتمان های دیگر. به طور معمول «آپارتمان» و «خانه روستایی» دو مفهوم غریبه اند. مفاهیمی روز به روز از هم دور شده و که در دهه های اخیر کمتر آپارتمانی در گیلان ساخته شد که همگام با معماری بومی آن منطقه باشد.
چالش پروژه مذکور، بهره گیری و استفاده از معماری بومی و بازگرداندن این مفموم از دست رفته به ساختمان بود. آپارتمانی که نه قرار بود از معماری کلاسیک رومی و نه از معماری امروزی (بین المللی) بهره گیرد. می‌خواستیم که هم در لایه فرم و هم در لایه عملکرد، تا حد امکان خاطره هایی که رو به فراموشی هستند را مرور کنیم و از عناصر بصری و هویت بخش خطه گیلان در طراحی خود بهره مند شویم.
در ابتدای امر، سعی نمودیم که توده ساختمان را به گونه ای جاگذاری کنیم درختان قدیمی موجود در حیاط حفظ شده و در عین حال، دو رمپ سواره (بالا و پایین رو) و همینطور ورودی پیاده نیز در این بین جانمایی شود.
در زمان های نه چندان دور، بخش بزرگی از زندگی در خانه های گیلانی، در بالکن و فضای نیمه باز صورت می‌گرفت. اما بافت پرتراکم شهری، مجالی برای بهره بردن از ایوانی بزرگ، کشیده و سراسری را نمی‌داد. و با توجه به دید نامناسب ساختمان همسایه روبرویی، عملا بلا استفاده باقی می‌ماند. لذا باید به نحوی این دید کنترل می‌شد.
منبع: آرک‌زون