بالکن، پاسیو و حیاط خلوت: وقتی صحبت از حیاط خانه می شود اغلب به یاد یک باغچه و فضایی مسطح یا نهایتا یک آلاچیق و چند صندلی در گوشه آن می افتیم ولی در مطلب پیش رو می بینید که یک طراح خلاقیت خود را در فضای کوچک حیاط یک خانه به نمایش گذاشته تا نشان دهد حیاط می تواند فضایی پر از سرگرمی و کاربردهای گوناگون باشد.
پیش از آن‌که حیاط این خانه در سیاتل بازسازی شود، مالکان آن فقط دو راه برای دسترسی به خانه داشتند: بالا رفتن از 30 پله از خیابان تا در جلویی، یا بالارفتن از سربالایی کوچه پشتی تا در پشتی خانه. مالکان از طراح خواستند تا یک مسیر طراحی کند که آنها را از نقطه A به نقطه B برساند و فضای بیرونی خانه را بازسازی کند. حیاطی که طراح برای آنها طراحی کرد در واقع امتدادی از فضای درونی خانه آنها بود.
در یک نگاه
ساکنان: یک زوج و دخترشان
مکان: مونت بیکر (Mount Baker) در نزدیکی سیاتل
معمار: تایلر انگل
اندازه: 104 متر مربع
معماری این خانه متعلق به دهه 1920 به‌سرعت تبدیل به یک معماری مدرن نشد، اما خیلی هم به سبک سنتنی وفادار نماند.طراح می‌گوید: «نباید یک خانه سنتی را با سنت بیش‌تری قاب گرفت.» فضای پشت خانه فضای ساده‌ای است و حیاط بسیار بدون تزئینات است. نقطه آغاز طراحی دیوار ورودی بود. طراح می‌گوید: «دیوار ورودی باید از جنس بتن باشد.» هیچ ماده دیگری به اندازه بتن خلوت و حریم مورد نیاز را فراهم نمی‌کند و خانه را از شر صداهای خودروهای اطراف و دیگر صداهای پیرامونی در امان نگه نمی‌دارد. هم‌چنین در این فضا یک فضای شیب‌دار در جلوی خانه و یک دیوار حائل باعث می‌شد تا این فضا کارکرد مناسبی نداشته باشد. طراح نمای ورودی را به رنگ سیاه درآورد و آن را بازسازی کرد. او هم‌چنین چارچوب‌های چوبی به این خانه اضافه کرد تا ارتباط فضاها به خوبی انجام شود.
حیاط فعلی این خانه بسیار نامنظم و به‌هم‌ریخته بود و فضای سبز نامرتب و خودرویی داشت. این فضا پتانسیل‌های خوبی در خود داشت اما از این پتانسیل‌ها استفاده درستی نشده بود.
پس از بازسازی: پس از اضافه‌کردن دیوار،طراح یک مسیر راحت میان کوچه به خانه ایجاد کرد. اکنون مالکان خانه از طریق یک مسیر بتنی که در زیر چارچوب‌های چوبی قرار دارد وارد حیاط می‌شوند. عناصر چوبی موجود در حیاط لطافت خاصی به این فضا داده‌اند. این مسیر بتنی کارکردی هم‌چون فضاهای کناری سالن تئاتر دارد؛ یعنی این‌که حرکت پیرامون فضا وجود دارد اما مزاحمتی برای کارهایی که در مرکز حیاط در حال انجام است ایجاد نمی کند.
چارچوب‌های چوبی در مقابل انباری نصب شده‌اند و به‌گونه‌ای آن را قاب گرفته‌اند.
استفاده از لایه‌های دوتایی چوب در قسمت فوقانی چارچوب‌ها یک روش ژاپنی است که سایه‌ای دل‌پذیر ایجاد می‌کند و یک ریتم جالب توجه در فضا به وجود می‌آورد.
پس از طراحی مسیر بتنی از کوچه به خانه، یکی از تقاضاهای ابتدایی مشتریان یک وان آب داغ بود. این وان از جنس استیل ضدزنگ است.
طراح برای تلطیف فضای بتنی در قسمت‌های دیگر از چوب استفاده کرد. راه‌پله چوبی کنار وان از جنس چوب درخت ساج است و چارچوب‌های چوبی از جنس چوب درخت سرو قرمز احیاشده است یک شومینه جدید به فضای بیرونی اضافه شد. استفاده از سیمان نرم در سطح خارجی شومینه به دلیل ایجاد هماهنگی با دیوارها بود. در این شومینه نمونه دیگری از دورشدن انگل از طراحی سنتی را می‌بینیم: دودکش شومینه آجر قرمز رنگ نیست.
پس از بازسازی: طراح محلی برای دوش‌گرفتن در حیاط و پشت انباری ایجاد کرد. موقعیت نیمه‌خصوصی آن حسی از جداافتادگی و حریمی را برای این فضا به وجود آورده است. مسیر بتنی افراد را به‌راحتی از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌برد، در حالی که دسترسی به تخته‌سنگ‌های گرانیتی فضای دوش‌گرفتن به سادگی مسیرهای بتنی نیست. در واقع دسترسی به فضای دوش‌گرفتن کمی سخت است تا هر کس نتواند به‌راحتی به آن قسمت برود.
پس از بازسازی: استفاده از گل‌ها و گیاهان تازه که در چند قدمی آشپزخانه هستند فضای زیبایی به حیاط داده است.
در نهایت واضح است که حیاط بازسازی‌شده جدید استفاده مالکان آن را از خانه به کلی تغییر داده است.
منبع: houzz | ترجمه شده توسط تحریریه چیدانه