خانه‌ای با قدمت ۵۰ سال که روزگاری با طراحی خاص و شخصیت منحصربه‌فردش شناخته می‌شد، حالا بعد از بازسازی، تبدیل به فضایی بی‌هویت شده که تفاوت چندانی با اکثر خانه‌های امروزی ندارد.
استفاده از متریال‌های یکدست، حذف عناصر سنتی و رنگ‌هایی که بدون هویت انتخاب شده‌اند، باعث شده تا خانه نه‌تنها نوسازی نشود، بلکه تمام اصالت معماری‌اش را از دست بدهد.
این نوع بازسازی، بیشتر تقلیدی کور از مدرنیته است تا احیای هوشمندانه گذشته. نتیجه؟ خانه‌ای که دیگر نه حس خانه دارد، نه داستانی برای گفتن.