کریسمس برای بعضیها فقط یک تاریخ روی تقویم است؛ چند چراغ، چند آویز و یک درخت آماده که باید هرچه زودتر جمع شود. اما برای بعضی دیگر، کریسمس یک پروژهی عاشقانه است؛ چیزی شبیه ساختن یک خاطره، نه صرفاً تزئین یک گوشه از خانه.
در این ویدئو، با درختی روبهرو هستیم که نتیجهی بیش از ده روز وقت گذاشتن است. صاحب ویدئو میگفت همسایهشان امسال روزها و روزها روی این درخت کار کرده؛ نه با عجله، نه از سر اجبار، بلکه با حوصلهای وسواسگونه. هر شاخه جابهجا شده، هر آویز چند بار امتحان شده و هر چراغ دقیقاً جایی قرار گرفته که باید باشد.
نتیجه چیزی فراتر از یک درخت کریسمس معمولی است. این درخت وقتی روشن میشود، فقط نور نمیدهد؛ حس میدهد. حس آرامش، حس توجه، حس اینکه کسی برای زیبایی وقت گذاشته. پشت این تصویر فقط تزئین نیست؛ صبر خوابیده، عشق خوابیده و حالِ خوب خوابیده است.
در دنیایی که همهچیز سریع مصرف میشود و زیباییها اغلب فوری و موقتیاند، چنین وسواسی خودش یک بیانیه است. بیانیهای آرام که میگوید: هنوز هم میشود برای جزئیات وقت گذاشت، هنوز هم میشود چیزی را آهسته و با دل ساخت.