«وینسنت کالبو» (Vincent Callebaut) با طرحی آینده‌نگرانه به نام «اوشانیوم‌ها» (Oceaniums)، ایده ساخت استادیوم‌های موقت برای هر جام جهانی و المپیک را به چالش کشیده است. او به جای سازه‌هایی با عمر کوتاه، پیشنهاد می‌دهد که استادیوم‌های شناور و سیار ساخته شوند که مرکز ورزشی و فرهنگی باشند. این مجموعه‌ها، نیمه کشتی و نیمه استادیوم هستند و با انرژی‌های تجدیدپذیر حرکت می‌کنند. در این آینده‌نگری، دیگر هواداران به استادیوم‌های سنتی نمی‌روند؛ بلکه این استادیوم‌های پایدار هستند که به میان مردم می‌آیند.
این سازه‌ها به طور کامل از مواد بازیافتی و طبیعی ساخته می‌شوند؛ چوب سخت، آلومینیوم بازیافتی، جلبک سبز و حتی پلاستیک‌های شناور و این ضایعات به کمک چاپگرهای سه‌بعدی و پردازنده‌های هوش مصنوعی به مصالح نوین تبدیل می‌شوند. الگوریتم‌های پیشرفته نه تنها روند ساخت را بهینه می‌کنند، بلکه ریسک خطاهای انسانی را نیز کاهش می‌دهند.
از نظر طراحی، این استادیوم‌ها از اشکال ارگانیک در طبیعت الهام گرفته است و ساختارهایی شبیه صخره‌های مرجانی، اسکلت نهنگ‌ها و موجودات شب‌تاب دارند؛ سازه‌هایی که خود، به زیستگاهی تازه برای گیاهان و جانوران دریایی تبدیل خواهند شد. هدف این پروژه، خلق بوم‌شناسی نوین ورزش بر پایه اقتصاد چرخه‌ای است؛ اقتصادی که در آن هیچ چیز هدر نمی‌رود و همه‌چیز به منبعی تازه بدل می‌شود.
منبع:کجارو