یکی از ویژگی‌های مهم معماری ایرانی، درونگرایی است. در این شیوه، ظاهر بنا ساده و بی‌تکلف طراحی می‌شود، اما وقتی به داخل قدم می‌گذاری، دنیای دیگری پیش رویت باز می‌شود؛ دنیایی پر از نور، حیاط‌های سرسبز، حوض‌های آبی و جزئیاتی که حاصل هنر دست معماران ایرانی است.
این تضاد میان سادگی بیرونی و غنای درونی، نشان‌دهنده توجه معماران گذشته به مفهوم «خانه» به‌عنوان پناه و خلوتگاه امن خانواده بوده است.
امروزه، حتی در معماری مدرن نیز گاهی این ایده مورد توجه قرار می‌گیرد. نمونه‌ای که اینجا می‌بینیم دقیقاً همین اصل درونگرایی را بازآفرینی کرده است. از نمای بیرونی، شاید بنایی ساده به نظر برسد، اما درون آن شگفتی‌های بسیاری نهفته است: نور طبیعی که از گوشه و کنار وارد می‌شود، حضور بخشی از طبیعت در حیاط یا فضای داخلی، و ترکیب هنرمندانه متریال مدرن با روح معماری سنتی.
نظر شما درباره این سبک طراحی چیست؟
منبع: iranby_
سر سخت با لکه ها، راحت در شستشو