بیست و چهارم دسامبر سال ۲۰۲۵، استودیو ژاپنی معماری جون آئوکی و همکاران از ساختمان شاخص خانه لویی ویتون سانلیتون در شهر پکن رونمایی کرد! بنایی با فرمی سیال و نیمهشفاف که به تعبیر طراحان، همزمان یک صخره است و یک لباس.
این فروشگاه چهارطبقه در قلب منطقهی خرید سانلیتون، پایتخت چین قرار دارد و نمای آن با فرمی روان و پوششی از آینههای دایکرویک (دورنگ) طراحی شده است؛ متریالی که بسته به زاویهی نور و تغییرات فصلی، رنگهای متفاوتی بازتاب میدهد!
جالب است بدانید طراحی نما با ارجاع مستقیم به لباسی از نیکولا گسکیر، مدیر هنری مجموعههای زنانهی لویی ویتون شکل گرفته است؛ لباسی که به عنوان آخرین لوکِ نمایش بهار–تابستان ۲۰۱۶ میلادی ارائه شد. به گفتهی این برند، نما همچون جامهای درخشان، لطیف و نیمهشفاف تصور شده است که بازی شاعرانهی فرم، نور و حرکت آن لباس را بازتاب میدهد.
جون آئوکی، معمار مسئول، در عین حال به منبع الهام دیگری نیز اشاره میکند: «سنگ تاییهو یا سنگِ مورد ستایش دانشوران (گونگشی) که در باغهای سنتی چین رایج است. این سنگها با فرمهای سیال و سطوح متخلخل، حاصل قرنها فرسایشاند و در زیباییشناسی ذن جایگاهی ویژه دارند.»
نمای این پروژه از دو لایه تشکیل شده است: پوستهی داخلی برای عایقکاری و لایهی بیرونی که از موزاییکی متشکل از ۳۱۵ قطعه شیشهی دستفرمداده ساخته شده است و همچون توریِ معماری عمل میکند! استفاده از آینههای دایکرویک باعث میشود سطح ساختمان با حرکت نور روز و تغییر فصلها دگرگون شود؛ تا جایی که برند آن را «کالیدوسکوپی در ابعادی فراتر از واقعیت» توصیف کرده است.
در مراحل اولیه، الگوهای انحنای نما مستقیما از لباس الهام میگرفتند؛ اما در فاز نهایی، این الگوها کنار گذاشته شد تا با متریال دایکرویک، بیانی سبکتر و گذراتر(همچون بالهای ظریف یک شبپره) بدست آید.
جون آئوکی همچنین نقش فناوریهای رایانهای را در دستیابی به آزادی بیشتر برای شکلدهی فرمهای ارگانیک برجسته میداند! او میگوید: «این پروژه پیچیدهترین نمایی بود که تا به امروز تجربه کردهام. هرچند فرم کلی با مدلسازی مستقیم، شبیه مجسمهسازی با گل پیش رفت، اما همواره به بهینهسازی فکر میکردیم؛ بنابراین سطوح منحنی را تا حد امکان به صورت هندسی تعریف و از تلاقی چند سطح سهبعدی برای تعیین پنلها و خطوط برجسته استفاده کردیم.» منبع: آبگینه