در یکی از کوچه‌های آرام پامنار، خانه‌ای قدیمی و سبز نفس می‌کشد؛ خانه‌ای که درخت انجیر کهنسالش، سایه‌سار تمام حیاط شده و شاخه‌هایش به طرز شاعرانه‌ای فضا را در آغوش گرفته‌اند. معماری و بنای این خانه ما را به خاطرات خوش کودکی‌مان می‌برد.
حوض گرد وسط حیاط، صدای پرندگان، و ورودی با آجرهای ساده و پنجره‌های قدی چوبی، همه‌چیز دست‌به‌دست هم داده تا این خانه به تابلویی از نوستالژی بدل شود؛ جایی که گذشته هنوز زنده است و زمان، آرام‌تر می‌گذرد.
منبع: mghafghaichi