حمام‌ها از قدیمی‌ترین بناهای عمومی در تاریخ تمدن انسان‌اند؛ فضاهایی برای نظافت، استراحت، معاشرت و حتی مراسم آیینی. در ایران، روم شرقی، یونان و بعدها در امپراتوری عثمانی، حمام‌ها فقط محل شست‌وشو نبودند؛ بخشی از زندگی اجتماعی مردم بودند و هر فرهنگ، شیوه خاص خود را در معماری، گرمایش، حوض‌ها و فضاهای درمانی داشت. به‌همین دلیل، مالکیت فرهنگی این بناها همیشه محل اختلاف و بحث بوده است.
در یکی از پست‌ها، آویستا جم درباره همین موضوع نوشته: «این حمام ترک که متأسفانه از روی ناآگاهی اخیراً در ایران هم رایج شده، اصلاً از رومیان است؛ مثل باقلوا، دونرکباب و… که ترک‌ها از آن خود کرده‌اند.»
اما کاربران دیگر دیدگاه‌های متفاوتی دارند. Sativa نوشت: «خزینه هزار ساله وجود داشته؛ پولدارها به آب تمیزتر می‌رفتند و فقیرترها به خزینه پایینی. تا دوره قاجار هم بود و مردم به‌خاطر آلودگی، کچلی و سالک می‌گرفتند.»
رضا نعیمی هم واکنشی تند نشان داده: «ترکان عثمانی اقوام کوچ‌نشین بودند و فرهنگ قابل‌عرضه‌ای نداشتند. امروز هرچه به‌عنوان هویت ترکی معرفی می‌کنند، از روم شرقی، ایران و اعراب گرفته شده است.»
در مقابل، کاربری دیگر این دیدگاه را منطقی نمی‌داند و می‌نویسد: «ترکیه قبلاً بیزانس بوده؛ یعنی امپراتوری روم شرقی. همان‌طور که ما آثار سلجوقی را بخشی از تاریخ ایران می‌دانیم، آثار روم شرقی هم بخشی از تاریخ ترکیه امروز است؛ دزدی در کار نیست.»
نظر شما درباره این مورد چیست؟