در این مجموعه، نگاهی داریم به مجموعه‌ای از درهای ورودی خانه‌ها در نقاط مختلف جهان که هر یک به‌گونه‌ای شخصیت، خلاقیت و روح منحصربه‌فرد صاحب‌خانه و طراح را بازتاب می‌دهند.
این درها، فراتر از نقش عملکردی خود، به عناصر شاخصی در طراحی نما تبدیل شده‌اند، از رنگ‌های جسورانه و مصالح غیرمنتظره گرفته تا جزئیات هنرمندانه و بازی با فرم و نور. سبک کلی این درها مدرن، خلاق و گاه با ارجاع به سنت یا فرهنگ محلی است؛ مجموعه‌ای از ورودی‌هایی که هر کدام روایتگر داستانی از زیبایی، هویت و نوآوری در معماری معاصر هستند.
رنگ زرد موزی سطح ورودی بزرگ خانه CLT را پوشانده است، یک ورودی که با دری محوری طراحی شده و از انتهای خیابان هم دیده می‌شود. این در با لبه‌های نرم و زنجیرهای باران به سبک ژاپنی تزئین شده؛ عناصری که استودیو Unknown Works برای از بین بردن هرگونه آشفتگی بصری ناشی از لوله‌های آب باران به کار برده است.
نمای خانه ۱۹ خیابان واترلو در سیدنی را استودیوی محلی SJB طراحی کرده تا سرشار از شخصیت و زنده به نظر برسد. میان ویژگی‌های سرزنده این خانه، دری قرار دارد با دروازه نیم‌دایره از جنس برنز ریخته‌گری‌شده که توسط هنرمند میکا اوتزُن-پوپوف ساخته شده است. این در با میله‌های پیچ‌درپیچ آراسته شده و به‌شکل یکپارچه درون فرورفتگی دیوار آجری می‌لغزد.
در این خانه ژاپنی، پیش از ورود یا خروج می‌توان به‌راحتی ظاهر خود را بررسی کرد، زیرا درِ ورودی به‌شکل یک آینه تمام‌قد طراحی شده است. این در که زیر سقفی شیب‌دار پناه گرفته، با زیبایی‌شناسی صنعتی خانه هماهنگ است و روی ریل‌هایی نصب شده که امکان باز و بسته شدن کشویی آن را فراهم می‌کند.
استودیو Office S&M نسخه‌ای امروزی از درِ ورودی سنتی بریتانیایی و ایوان بارانی آن را برای این خانه رنگارنگ در لندن ارائه کرده است. دیواری از بلوک‌های شیشه‌ای نقش نورگیر جانبی درِ سبز نعنایی را دارد؛ دری که زیر یک سقف صورتی کودکانه با قوس ملایم قرار گرفته و آن سقف نیز به ستون‌های زرد باریکی تکیه دارد.
درِ ورودی آبی روشن، نمای بیرونی خانه لیل شینگل در سیاتل است؛ خانه‌ای که نامش از نمای چوب پوشاننده آن گرفته شده است. این در دارای پنجره‌ای دایره‌ای است که ورقه‌ای افقی از فلز به همان رنگ، سایه‌بانش شده است. گلدانی هماهنگ کنار آن قرار گرفته تا محدوده ورودی را مشخص کند.
نمای بدون پنجره خانه یاماگوچی‌چو با چوب تیره پوشیده شده که ممکن بود پیدا کردن درِ ورودی را دشوار کند. برای رفع این مشکل، استودیوی معماری Slow در را درون جعبه‌ای از فولاد زنگ‌خورده قرار داده که بدون خدشه به زیبایی مینیمالیستی نما، آن را برای بازدیدکنندگان برجسته می‌کند.
استودیو JC Architecture از درِ کشویی قرمز روشن برای مشخص کردن ورودی خانه لیوینگ لَب استفاده کرده است؛ خانه‌ای که در ساختمانی ۹۰ساله در تایپه ساخته شده است. به گفته‌ی استودیو، این طراحی برای ایجاد تضاد آگاهانه با بخش‌های قدیمی ساختمان انجام شده است: «چیزهایی هستند که باید حفظ شوند و چیزهایی که باید تغییر کنند. به‌جای اینکه فقط در گذشته بمانیم، هدف ما اینست که تاریخ را به سوی آینده پیش ببریم.»
در خانه پکهام در لندن، یک دروازه به شکل بازیگوشانه‌ای نورگیر قوسی بالای در ورودی را وارونه کرده و یک ورودی چشم‌نواز و غیرمنتظره بوجود آورده است. این ورودی را تیم گودین نجار ساخته و یکی از چندین جزئیات شاد و زنده‌ای است که استودیو Surman Weston برای تبدیل خانه به یک مکان خانوادگی پرشخصیت و سرشار از زندگی، نه تنها تزئینی یا سبک‌پردازی‌شده، طراحی کرده است.
دو درِ فولادی سبزرنگ که کمی عقب‌تر از خیابان قرار گرفته‌اند، نمای ساده و بی‌تفاوت خانه MMS در سائوپائولو را زنده کرده‌اند. درِ اصلی که اندکی بالاتر از سطح پیاده‌رو قرار دارد، با شماره خانه که بالای قاب آن نصب شده، متمایز شده است.
منبع: فرادید