در دل شهر شیراز، سازه‌ای ۸۰ ساله همچنان ایستاده است؛ سیلویی که زمانی گندم‌های این شهر را در خود جای می‌داد و امروز تنها خاطرات گذشته را در دل خود حفظ کرده است. این بنای صنعتی با معماری خاص و موقعیتی منحصربه‌فرد، نمونه‌ای ارزشمند از میراث معماری صنعتی ایران به‌شمار می‌رود که متأسفانه سال‌هاست به حال خود رها شده است.
اما آیا وقت آن نرسیده که به این سازه نه‌فقط به‌عنوان یک ساختمان متروکه، بلکه به‌عنوان فرصتی برای احیای فرهنگی و هنری نگاه کنیم؟ فراموش نکنیم، هر سازه‌ای که امروز خاموش است، می‌تواند فردا به قلب تپنده شهر بدل شود