کوچه‌های باریک و پیچ‌درپیچ زورآباد کرج نمونه‌ای از معماری سنتی شهری در ایران هستند؛ همان معماری که در بسیاری از شهرها با نام «کوچه آشتی‌کنان» شناخته می‌شود. این کوچه‌ها با دیوارهای بلند و فواصل کم ساخته شده‌اند تا هم حریم خصوصی خانه‌ها حفظ شود و هم همسایه‌ها به‌طور طبیعی در رفت‌وآمدهای روزمره با هم روبه‌رو شوند. چنین طراحی‌هایی علاوه بر کارکرد اجتماعی، نشانی از تاریخ و فرهنگ زیست شهری ایرانی نیز به شمار می‌روند.
اما در کرج، همین کوچه‌های باریک و پله‌دار معنایی تازه پیدا کرده‌اند؛ فضایی که دوچرخه‌سواران ماجراجو آن را به پیست شهری پرهیجان تبدیل کرده‌اند. عبور با سرعت از میان دیوارهای نزدیک به هم، پرش از پله‌ها و چرخیدن در پیچ‌های تند، تجربه‌ای آدرنالین‌ساز را رقم می‌زند.
منبع: karaj_zibayam