به‌تازگی تصویری از یکی از پارک‌های رشت در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود؛ مجسمه شیری که به شکلی عجیب و آماتور ساخته شده، تا حدی که بسیاری آن را با نقاشی یک کودک مقایسه کرده‌اند. این مجسمه آن‌قدر غیرحرفه‌ای است که هم شهروندان و هم هنرمندانی مثل خانم پاوه‌نژاد به آن واکنش نشان داده‌اند.
موضوع فقط یک مجسمه نیست؛ مسئله، نگاه کلیشه‌ای و غیراصولی به زیباسازی شهری است. وقتی در شهری مثل رشت، که ریشه در فرهنگ، هنر و طبیعت دارد، به جای بهره‌گیری از طراحان و معماران باسلیقه، به آثار سطحی و ناهمگون تن داده می‌شود، نه‌تنها زیبایی بصری شهر آسیب می‌بیند، بلکه حس تعلق شهروندان به محیط شهری‌شان هم کمرنگ می‌شود. سؤال مهم این‌جاست: چه زمانی قرار است به جای ساخت نمادهای مضحک و ناهماهنگ، از ظرفیت متخصصان واقعی برای طراحی مبلمان شهری استفاده شود؟