صدام حسین به‌طرز افراطی به امنیت شخصی خود وسواس داشت و هرگز به هیچ‌کس اعتماد کامل نمی‌کرد؛ نه به محافظانش، نه به نزدیک‌ترین اعضای خانواده‌اش و نه حتی به پزشک شخصی‌اش. او یکی از پیچیده‌ترین و غیرقابل‌نفوذترین سیستم‌های امنیتی جهان را برای خود ایجاد کرده بود.
برای گمراه کردن دشمنانش، حدود دوازده کاخ تقریباً مشابه در شهرهای مختلف عراق ازجمله بغداد، تکریت، بصره و موصل ساخت؛ به‌طوری‌که هیچ‌کس دقیقاً نمی‌دانست او در کدام‌یک اقامت دارد.
همچنین، صدّام چندین بدل رسمی داشت که شباهت عجیبی به او در چهره، صدا و حتی رفتار داشتند و در مراسم یا بازدیدهای عمومی به‌جای او ظاهر می‌شدند تا در صورت وقوع حمله، هدف اشتباه گرفته شود.
مسیرهای تردد او همیشه با بالاترین سطح محرمانگی طراحی می‌شد؛ چندین کاروان هم‌زمان از نقاط مختلف حرکت می‌کردند و حتی محافظان تا آخرین لحظه نمی‌دانستند در کدام خودرو شخص صدام حضور دارد.