گاهی یک سریال، تنها یک داستان نیست؛ بلکه صحنهٔ آغاز یک عشق واقعی است! “مهیار عیار" با فضای تاریخی چشم نوازش، نه تنها مخاطبان را به دل دوران صفویه برد، بلکه زمينه ساز داستان عاشقانهٔ متین ستوده و کامران تفتی شد. امروز، نگاهی می‌اندازیم به طراحی صحنه‌های که هم تاریخ را زنده کرد و هم طلوع عشقی مدرن را در خود دید.
داستان سریال «مهیار عیار» در دوران صفویه اتفاق افتاده و درباره راهزنی است که بر اساس اتفاقی که در شهر یزد برایش می‌افتد، پای چوبه‌دار می‌خواهد مادرش را برای آخرین بار ببیند. جوانمردی برای اینکه راهزن به خواسته‌اش برسد، وساطت می‌کند و این کار او راهزن را متحول می‌کند و سبب می‌شود که به سمت عیاری روی بیاورد.
امروز در چیدانه به سراغ بررسی طراحی صحنه این سریال می‌رویم:
چند نکته اساسی در طراحی صحنه این سریال باعث ایجاد فضای مشابه با دوران داستان فیلم شده است که بیننده احساس می‌کند خود آن دوران را تجربه می‌کند:
1. طراحی صحنه فضاهای تاریخی: طراحی دکور شامل بازسازی بناهای تاریخی و معماری آن زمان است. استفاده از ارسی‌های خیره کننده در خانه‌ها، گنبدها و حیاط‌های بزرگ در شکل‌گیری فضاهایی واقعی و جذاب کمک کرده است. در ادامه تصویری از بهنام تشکر نقش در کلانتر شهر اصفهان مشاهده می‌کنید در این اتاق نکات معماری آن زمان که شامل اتاق اندرونی و بیرونی است به خوبی رعایت شده است همچنین با استفاده از گچ‌بری‌های دستی آن زمان رونق و شکوه معماری را در دوره صفوی به نمایش می‌گذارد.
2.اجسام و ابزار: وسایل زندگی روزمره، مانند ابزارآلات چوبی، ظروف سفالی و پارچه‌های سنتی و ترمه حتی در طراحی لباس، به‌دقت انتخاب شده‌اند تا حس قدیمی بودن را بیشتر القا کنند.
3.نورپردازی: استفاده از نور طبیعی و رنگ‌های ملایم برای ایجاد جو تاریخی و حسی عمیق از گذشته، به تصویربرداری کمک کرده است.
4. محیط‌های طبیعی: توجه به جزئیات محیط‌های طبیعی، نظیر باغ‌ها و رودخانه‌ها، برای ایجاد تعامل با شخصیت‌ها و داستان اهمیت دارد. این سریال در شهرک سینمایی و تلویزیونی ایران و مدتی در یکی از لوکیشن‌های احمدآباد مستوفی فیلم برداری شد. این سریال، یک سریال تاریخی است که برای ساختن آن از حدود 120 لوکیشن بهره گرفته شده.
این عوامل همگی با هم ترکیب شده‌اند تا دنیای جذاب و واقعی‌ای از دوران صفوی در سریال “مهیار عیار" خلق کنند.