این روزها که برق میرود، شاید به یاد گذشته بیفتیم،وقتی که هنوز زندگی کمی آرامتر و سادهتر بود. چراغهای اضطراری گازی روشن میشدند و نور نرم و گرمشان کل خانه را پر میکرد.
در آن روشنایی کوچک، همه دور هم جمع میشدیم، حرف میزدیم، میخندیدیم و خاطره میساختیم. آن لحظات، دل تاریکی را روشن میکرد و حس صمیمیت و آرامش را در دلها مینشاند. امروز هم وقتی چراغ روشن میشود، گرچه هیچ چیزی مثل گذشته نیست، اما انگار لحظهای به روزهای ساده و شیرین کودکی و خاطرات خانوادگی سفر میکنیم.
منبع:emaratmohajer