در حوالی محله فیشرآباد، میان خیابان‌های انقلاب و سمیه امروزی، خانه‌ای با قدمت حدود ۷۵ سال ایستاده است که روایتگر داستان معماری اصیل تهران قدیم است. این عمارت با ۴۲۰ متر زمین و حدود ۶۰۰ متر بنا در سه طبقه، در گذری ۲۴ متری واقع شده که دو بر بودنش بر زیبایی‌هایش افزوده است.
اتاق‌های بزرگ تودرتو با سقف‌های بلند، ویژگی منحصربه‌فرد این خانه است که سبک زندگی خانوادگی آن دوران را تداعی می‌کند. هر طبقه از این بنا با طراحی خاص خود، داستان جداگانه‌ای از زندگی ساکنانش را روایت می‌کند. حیاط مشجر بزرگ و با صفا با درختان کهنسال، فضایی آرامش‌بخش ایجاد کرده که نعمتی نایاب در تهران امروز محسوب می‌شود.
در کنج این حیاط، اتاقکی خودنمایی می‌کند که تنور نانوایی قدیمی در آن جا خوش کرده است. این تنور نه تنها نشان‌دهنده زندگی پویا و خودکفای گذشته است، بلکه یادآور خاطرات نان داغی است که روزی عطرش فضای خانه را پر می‌کرده است. معماری این بخش از خانه به گونه‌ای است که استقلال کامل از ساختمان اصلی دارد.
واقع شدن این خانه در محدوده‌ای بین خیابان انقلاب (شاه‌رضای سابق) و سمیه (ثریای سابق)، بر ارزش تاریخی و مکانی آن افزوده است. این منطقه که روزی از محلات اعیان‌نشین تهران بوده، امروز بخشی از هویت فراموش‌شده پایتخت را در خود نگه داشته است. بدون مشرف بودن حیاط بزرگ، حریم خصوصی کاملی برای ساکنانش ایجاد کرده است.
منبع عکس: ebrahim_azarpour