آه از روزگاری که تلویزیون‌ها درِ چوبی داشتند و خاموش‌شدنشان یعنی پایان یک شب پرخاطره بود.تصویری از خانه‌های ایرانی دهه‌های ۵۰ و ۶۰؛ جایی که شلف‌های دیواری با شیشه‌های رنگی، گلدان‌های گل مصنوعی و شمعدان‌های کریستالی، بخشی جدانشدنی از دکور خانه بودند.
همه‌چیز در این عکس بوی صمیمیت می‌دهد فرش آبی گلدار، کودکان با دفتر نقاشی روی زمین، و آن تلویزیون سنگین که تنها منبع دنیای رنگیِ عصر خودش بود.یادش بخیر… وقتی ساده‌ترین چیزها، زیباترین حس زندگی را می‌ساختند.
منبع: afenostal