در دهههای میانی قرن گذشته، زمانی که تهران هنوز ریتمی آرام و چهرهای صمیمی داشت، فضاهای روزمره شهر شکل و معنایی متفاوت به خود میگرفتند؛ آرایشگاهها و خیاطخانههای زنانه نه فقط محل کار، بلکه بخشی از زندگی اجتماعی و خاطرات جمعی زنان آن دوران بودند.