امروز در چیدانه به سراغ عودلاجان می‌رویم، قلب کهنه و خاطره‌دار تهران؛ با ما همراه باشید.
صدها سال است که از میان کوچه‌هایت صدای خنده، بازی و زندگی شنیدی، بوی کتلت یا غذای نذری را استشمام کردی و سفره های پر روزی مانند مهمان مامان را دیدی که همه را دور هم جمع می کرد اما حالا… تو بخشی از هویت این پایتخت هستی که ظاهرا همه دوستت دارن اما در عمل غمخواری نداری و سال‌هاست زیر بار بی‌مهری‌ها خم شدی و افراد با نقاب های زیبا و وعده های دروغین و گاه تصمیمات یک شبه برایت برنامه ای ریختند؛ تو قلب تپنده تهران هستی؛ هنوز نفس می‌کشی، هنوز امید داری. در حقّت ظلم شده اما تو سال هاست با همه مهربان بودی، حتی با مسئولینی که فقط برای عکس گرفتن به کوچه های تو قدم برداشتن. بیاییم از هر قشر مردم و مسئولین دست به دست هم بدیم؛ تا نذاریم تاریخ و هویت شهرمون زیر خاک فراموشی گم بشه. عودلاجان تنهاست، فرصت بسیار کمه اما با ما می تونه زنده بمونه. تاریخ تهران نگاهش به تک تک ماست و همه ما می تونیم تاثیرگذار باشیم.
منبع: vahid__shahab