در روزگار قبل از انقلاب، پیکنیک رفتن خانوادههای ایرانی آیینی دلانگیز بود. زنان خانهدار برای پیکنیک با سلیقه و نظم خاصی وسایل میبردند؛ از کتری و استکان کمرباریک تا نان، سبزی، آجیل و گاز پیکنیکی و چای زغالی. بساطی ساده اما پر از صفا که بوی زندگی ایرانی از آن برمیخاست و خاطرهی روزهای صمیمی و بیتکلف را زنده میکرد.