برای خیلی از مهاجران ایرانی، زندگی در شهری پرهیاهو مثل نیویورک با همه جذابیت‌هایش، همیشه با یک حس دلتنگی همراه است؛ دلتنگی برای سادگی و صمیمیتی که در کوچه‌باغ‌ها و خانه‌های روستایی ایران جریان داشت. «خانه برکه» در دل نیویورک، درست همان جایی است که می‌تواند این حس نوستالژیک را زنده کند. این خانه با دیوارهای گچی ساده و سفید، نورگیرهای بزرگ، و کف‌پوشی از گلیم‌های دستباف، حال‌وهوای خانه‌های روستایی ایران را تداعی می‌کند. خبری از زرق‌وبرق شهری و طراحی‌های پرجزئیات نیست؛ همه‌چیز در نهایت سادگی و در پیوند با طبیعت طراحی شده است. پنجره‌های وسیع خانه منظره‌ای از درختان و برکه‌ای آرام را به تصویر می‌کشند؛ همان‌طور که در روستاهای ایران، خانه‌ها همیشه رو به دشت و طبیعت باز می‌شدند.
برای ایرانیانی که از دل کوه‌ها و روستاها به نیویورک مهاجرت کرده‌اند، «خانه برکه» چیزی فراتر از یک بناست؛ پلی میان گذشته و حال، میان خاطرات کودکی و زندگی مدرن امروز. این خانه نشان می‌دهد که حتی در میان برج‌های سر به فلک کشیده و خیابان‌های پرسرعت، می‌توان فضایی خلق کرد که بوی خاک باران‌خورده، نور آفتاب و سادگی روستاهای ایران را به یاد بیاورد.
منبع: decor.antik