همان روزگاری که کافه‌ای وجود نداشت، قهوه‌خانه‌ها حکم پاتوق‌های امروزی را داشتند و هرکدام شخصیت و حال‌وهوای خاص خودشان را داشتند. قهوه‌خانه رمضون یخی، که هنوز هم شکل و شمایل اولیه‌اش را حفظ کرده، یکی از جذاب‌ترین و ناشناخته‌ترین نقاط تهران است.
وقتی به این قهوه‌خانه سر می‌زنید، می‌بینید که بالای در ورودی روی کاشی نوشته شده: «قهوه‌خانه حاج تقی اسماعیل‌پور». اما داستان نام رمضون یخی از کجا می‌آید؟ تقی اسماعیل‌پور یکی از برادران خانواده اسماعیل‌پور بود که به برادران رمضون یخی معروف بودند.
این قهوه‌خانه ۷۰ سال است که پابرجاست و از همان ابتدا میزبان شاهنامه‌خوانی، پرده‌خوانی و تعزیه‌خوانی بوده است. انگشترفروش‌ها و پرنده‌فروش‌ها نیز همیشه در آن رفت‌وآمد داشتند و بساط خود را پهن می‌کردند. به جرأت می‌توان گفت که این مکان، پاتوق لوطی‌ها و آدم‌های بااصالت بوده است.
فضای داخلی قهوه‌خانه، دقیقاً به شکل سابق خود حفظ شده؛ گویی زمان در اینجا ایستاده است. دیوارها تا نیمه با کاشی‌های مربعی سفید پوشانده شده‌اند و بخش بالایی آن، پر از تابلوهای نقاشی و عکس‌های قدیمی تهران است. در آشپزخانه، سماورهای بزرگ ردیف شده‌اند و استکان‌ها و نعلبکی‌ها منتظرند تا چای تازه دم سرو شود.
یک در چوبی قدیمی شما را به حیاط پشتی قهوه‌خانه راهنمایی می‌کند؛ حیاطی با درختان کهنسال، حوض کوچک و تخت‌های آهنی که دورتادور آن چیده شده‌اند. اگرچه دیگر مانند سابق حوض همیشه پر از آب نیست، اما گلدان‌های بزرگ اطراف آن، به فضای حیاط طراوت بخشیده‌اند.
در اینجا می‌توانید طعم اصیل صبحانه ایرانی را بچشید؛ از املت و نان و پنیر گرفته تا چای داغ و قهوه. غذاهای سنتی مانند دیزی و همچنین قلیان نیز در منوی این قهوه‌خانه به چشم می‌خورد. همه‌چیز با قیمت‌های مناسب و به سبک قدیمی عرضه می‌شود.
منبع:tehran.kom