خانههای بزرگ معمولاً فرصتی طلایی برای خلق فضاهای جذاب و کاربردی هستند، اما متأسفانه بسیاری از آنها از نظر طراحی داخلی ضعیف عمل میکنند. در چنین فضاهایی، وسایل ناهماهنگ و چیدمان بیقاعده باعث میشود حتی متراژ بالا هم به چشم نیاید و حس راحتی و هارمونی به ساکنان منتقل نشود. طراحی خوب، علاوه بر زیبایی، باید جریان فضا، هماهنگی رنگها و تناسب مبلمان را در نظر بگیرد، وگرنه حجم بزرگ خانه به مزیتی برای رفاه تبدیل نمیشود.
یکی از این نمونهها، خانه آقای حبیبی در پارسآباد است. با وجود متراژ ۲۵۰ متری و طراحی دوبلکس، تمام دکوراسیون به سبک سلطنتی پرزرقوبرق انتخاب شده که نهتنها هماهنگی بصری ندارد، بلکه حس اغراق و شلوغی ایجاد میکند.
مبلها و تابلوهای بزرگ و تخت لاکچری با مبلهای زرشکی یکشکل که در طبقه بالا و پایین تکرار شدهاند به جای ایجاد وحدت، فضا را سنگین و دلگیر کردهاند. رنگهای عمیق و جزئیات اغراقآمیز، جلوهای مصنوعی و غیرطبیعی به محیط داده و هیچ نشانهای از سلیقه معاصر یا کاربری راحت در خانه دیده نمیشود.
این خانه نمونهای است که نشان میدهد داشتن متراژ بالا و مبلمان لوکس، نمیتواند جایگزین طراحی حرفهای و اصولی شود و در نهایت، حتی یک خانه بزرگ هم میتواند حس ناهماهنگی و بیروحی منتقل کند.