در سالهای اخیر، نمای بسیاری از ساختمانها آنقدر شبیه به هم شدهاند که گاهی خیابانها هویت بصری خود را از دست میدهند؛ ترکیبی تکراری از آجر، شیشه و فرمهایی امن که فقط برای ساخته شدن انتخاب شدهاند، نه برای دیده شدن.
اما میان این همه نمای معمولی، ساختمانی در نارمک توجه را متوقف میکند؛ نمایی سنگی، متفاوت و پرجزئیات که بیشتر به یک نقاشی شباهت دارد تا یک پوستهی ساختمانی. نمایی که جسارت دارد از کلیشه فاصله بگیرد و یادآوری کند معماری هنوز میتواند روایتگر، خلاق و متمایز باشد؛ حتی در محلهای پر از ساختمانهای شبیه به هم.
عکاس: ابراهیم آذرپور