این خانه در کوچهٔ صوفیانی پامنار، با زیبایی آرام و حالوهوای کارتپستالهای قدیمی تهران، هنوز قصهٔ روزگار کهن این شهر را بازگو میکند؛ یکی از آخرین سنگرهای تهران قدیم.سردرهایی مانند این، روزگاری نه تنها ورودی خانه، که نشانهای از احترام، هویت و شکوه خانوادگی بودند؛ دری که خود دریچهای به تاریخ بود.
امروز اما همین سردرهای باشکوه با رنگ و رخسار فرسوده و ترکهای نشسته بر تنشان، آرام و بیصدا گذشتهای پُربار را روایت میکنند؛ گذشتهای که دیگر تکرار نخواهد شد، اما هنوز در گوشهگوشهٔ پامنار نفس میکشد، خاموش و آرام.
عکس از صادق میری