امروز در چیدانه به دهه پرجنب‌وجوش ۱۳۵۰ تهران سفر می‌کنیم؛ دورانی که شهر با نمادهای مدرن و هویت‌سازش، چهره‌ای جدید به خود گرفت. از سردر دانشگاه تهران با آن خطوط باشکوه و نمادینش گرفته تا برج آزادی که همچون نگینی در غرب پایتخت می‌درخشد، هر یک روایتگر بخشی از تاریخ پرافتخار معماری معاصر ایران هستند.
موزه هنرهای معاصر، با ترکیب هنر مدرن و معماری سنتی، و میدان ولیعصر با درختان چنار همیشه‌سبزش، نه‌تنها نشان‌دهنده ذهنیت خلاق معماران آن دوران، بلکه گواهی بر اصالت فرهنگی این شهر هستند. این بناها تنها سازه‌های فیزیکی نیستند، بلکه بخشی از خاطرات جمعی و هویت تهرانی‌ها را شکل می‌دهند.
ویژگی‌های منحصربه‌فرد این نمادها:
تلفیق هنر و معماری: ترکیب عناصر سنتی ایرانی با المان‌های مدرن، نشان‌دهنده نگاه پیشروی معماران آن دوره.
پایداری در خاطره جمعی: با گذشت دهه‌ها، این نمادها همچنان در اذهان مردم زنده و پابرجا مانده‌اند.
هویت‌سازی شهری: این بناها نه‌تنها به عنوان نشانه‌های شهری، بلکه به عنوان بخشی از فرهنگ و تاریخ تهران شناخته می‌شوند.
عکس‌های به‌جای‌مانده از تهران آن دوران، تنها ثبتِ نماهای شهری نیستند، بلکه روایتی از زندگی، امیدها و آرزوهای مردمی هستند که در این شهر زندگی می‌کردند. حتی امروز نیز با همه تغییرات و دگرگونی‌های پایتخت، این نمادها جایگاه خود را در قلب تهرانی‌ها حفظ کرده‌اند.
منبع:کجارو