تقاطع زعفرانیه و خیابان ولیعصر را اگر امروز ببینی، تنها ازدحام ماشین‌ها، بوق‌های ممتد و شتاب بی‌پایان شهر را می‌بینی. اما هشتاد سال پیش، همین نقطه تپشی دیگر داشت؛ صدای پرنده‌ها میان شاخه‌های درختان کهنسال، نسیمی که آرام از دامنه‌های شمالی می‌آمد و عابری که بی‌هیچ عجله‌ای در سایه‌ها قدم می‌زد. ولیعصر روزگاری نه فقط خیابان، که رگی آرام‌بخش برای تهران بود.
عکس‌های قدیمی نشان می‌دهند که این مسیر، آینه‌ای از طبیعت و زندگی جمعی بود؛ جایی که پرنده‌ها هم سهمی از فضا داشتند و صدای‌شان در همهمه شهر گم نمی‌شد. اما امروز، همان خیابان که هشتاد سال نفَس کشیده، زیر بار شلوغی و سنگینی آهن، دیگر جایی برای پرواز گنجشک‌ها ندارد.
منبع: luxhome.co