در دل خیابان لاله‌زار، پنجره‌ای دیده می‌شود که گویی اندازه‌اش درست به‌اندازه‌ی یک کتاب شعر عاشقانه است. نه‌فقط برای تماشای خیابان، بلکه برای دیده‌شدن، برای نفس کشیدن خانه، برای عبور نور، صدای باد، و خیال.
پنجره، چشم خانه است؛ چشمی که اگر زیبا باشد، تمام خانه زیبا دیده می‌شود.