چقدر دلمان برای آن روزهای ساده و صمیمی تنگ شده است؛ روزهایی که خانه مادربزرگها پر از زندگی و انرژی بود. خانههایی با طاقچههای پر از وسایل کوچک و قدیمی، درهای چوبی با شیشههای رنگی و اتاقهای درهم و گرم، جایی که هر گوشهاش داستانی برای گفتن داشت.
پشتیها و فرشهای قرمز پررنگ هر اتاق را پر از رنگ و گرما میکرد و نور فیلتر شده از شیشههای رنگی، فضایی جادویی و آرامشبخش میساخت. تابلوها و عکسهای خانوادگی روی دیوارها، هر گوشه از خانه را تبدیل به موزهای زنده از خاطرات و لحظههای شادی و اشک کرده بودند.
این سبک دکوراسیون نه تنها بیانگر هویت ایرانی و زندگی طبقه متوسط گذشته است، بلکه به ما یادآوری میکند که چیدمان خانه میتواند حس و حال زندگی و ارتباط میان اعضای خانواده را شکل دهد. هر عنصر، از طاقچهها گرفته تا پشتیها و پردههای رنگی، نشانگر اهمیت گرمی، مهماننوازی و صمیمیت در خانههای سنتی ایرانی بود.
امروزه که زندگی مدرن و مینیمال جای خود را گرفته، این خانهها یادآور تعادل میان زیبایی، کارایی و احساس تعلق هستند و الهامبخش طراحان داخلی برای ترکیب سبک مدرن با نوستالژی ایرانی.
منبع: najafabad_ta_karvan