در شهری که دسترسی برابر به فضاهای عمومی یک ضرورت است، نیمکتهای ویژه افراد دارای معلولیت طراحی شدهاند تا همه بتوانند راحت و ایمن از آنها استفاده کنند. این نیمکتها با طراحی خاصی که وسطشان خالی است، امکان قرار گرفتن ویلچر را به راحتی فراهم میکنند و افراد دارای محدودیت حرکتی میتوانند بدون مانع و با استقلال کامل از فضاهای شهری بهرهمند شوند.
با این حال، از سوی دیگر میتوان این طراحی را از زاویهای دیگر نیز دید؛ نیمکتهایی با این ساختار مانع خوابیدن افراد بیخانمان میشوند و به نوعی به معماری خصمانه نسبت داده میشوند که تلاش میکند استفاده فضاهای عمومی را محدود یا کنترل کند.