رنگ دل داشت خانه خانم و آقای حمداوی. حسی که از بودن در خانه آنها داشتیم درست شبیه همان حسی بود که همه آدم‌ها هنگام ورود به خانه آشنای چندین ساله خود دارند، خودمانی و پر از رنگ و نور. خانم حمداوی بیشتر از آنکه مطیع مد و تب‌وتاب بازار باشد، سبکی را انتخاب کرده بود که به قول خودش بر پایه سلیقه و دلخواه خود و خانواده بود.
گفتگوی ما از رنگ شروع شد؛ دکوراسیون خانه ما کاملاً دلی انتخاب و چیده شد. زمینه رنگی از ابتدا این‌گونه نبود و در آن رنگ قرمز و قهوه‌ای وجود داشت؛ اما بعد گذشت چند سال احساس کردیم به تغییر نیاز داریم؛ به همین دلیل با مشورت هم تصمیم بر این شد که رنگهای غالب منزل را تغییر دهیم. مسلماً اولین انتخاب ما سبز بود! چراکه همه ما طبیعت را دوست داریم و دلمان می‌خواست فضای منزلمان آرامش طبیعت را برایمان تداعی کند. بعدازاینکه مبلمان را تغییر دادیم احساس کردیم چیزی در خانه کم است. این شد که رنگ دیوارها را هم تغییر دادیم و نتیجه مطابق سلیقه‌مان شد.
خانم حمداوی درباره انتخاب وسایل منزل شیوه صبر و حوصله را معرفی می‌کند:
«همه ایده‌هایی که در خانه ما به اجرا درآمده، کم‌کم به این مرحله رسیده است. همه‌چیز مانند تکه‌های پازل به‌مرورزمان کنار هم چیده شده تا به یک دکور کامل تبدیل شده است. من وقتی قصد خرید وسیله‌ای را دارم باید حتماً رابطه‌ای ذهنی با آن برقرار کنم؛ به همین دلیل است که اصولاً خیلی دیر وسایلم را تعویض می‌کنم و یا حتی به‌سختی تغییر و جابه‌جایی دکوراسیون می‌دهم».
خانم حمداوی ادامه می‌دهد:
«سالن پذیرایی فضای موردعلاقه من است. دلیل آن هم این است که پنجره‌های بزرگ و نور خوبی دارد. به‌اصطلاح دل‌باز و دنج است و آرامش را به من انتقال می‌دهد. همسرم فضای نشیمن را دوست دارد؛ زیرا معتقد است بودن در این مکان خستگی روزانه را از ذهنش بیرون می‌آورد. همان آرامشی را دارد که از یک خانه انتظار داریم».
آقای حمداوی یکی از دوستداران پر و پا قرص گل و گیاه است. آیه درباره این حس گیاه دوستی همسرش می‌گوید:
«ما هر دو گل و گیاه را دوست داریم.؛ اما همان‌طور که گفتم برخورد من با اجزای خانه کاملاً حسی است؛ به همین جهت اگر گلدانی شروع به پژمردن کند ناخودآگاه روی من تأثیر می‌گذارد؛ اما چون من از حضور آنها در خانه لذت می‌برم با همفکری همسرم یک شفلوریا و یک بامبو خریدیم که هم در روحیه و هم در دکور ما بسیار تأثیرگذار بوده است».
یکی از جذاب‌ترین بخش‌های خانه، میز کار کوچکی بود که در گوشه فضای پذیرایی قرار داشت. گویی که آن فضا جدا از همه فضاهای دیگر منزل آیه و رضا بود. خانم خانه می‌گوید:
«من به خاطر کارم ناچارم زمان زیادی از روز را صرف کار در منزل کنم؛ به همین دلیل به‌شدت به فضایی دنج مخصوص کارم احساس نیاز کردم، البته به خاطر داشتن بچه هم باید جایی را انتخاب می‌کردم که به بخش‌های دیگر خانه هم مسلط باشم و از وظایف مادری‌ام دور نشوم. همان‌طور که گفتم فضای پذیرایی را به خاطر نور خوبی که داشت دوست داشتم، ضمن اینکه در قسمتی از پذیرایی فرورفتگی در دیوار وجود داشت که عملاً بدون استفاده بود. این بهترین جا برای میز کارم بود، جایی که هم خلوت بود هم پرنور و علاوه بر آن به فضاهای موردنیازی مانند نشیمن و آشپزخانه هم نزدیک بود. برای اینکه فضای کارم متفاوت باشد دیوار پشت میز را رنگ‌آمیزی کردیم. چون حوزه کاری من گردشگری است در نظر داشتیم در بالای میز کار نقشه قدیمی را پیدا و نصب کنیم؛ اما من بازهم صبر کردم تا نهایتاً این آینه‌های دکوراتیو را پیدا کردم. اینجا در حقیقت بخش بزرگ و دوست‌داشتنی از دنیای من است».
برای ایجاد تغییرات در دکوراسیون عجله نکردیم. به نظر من باید برای رسیدن به نتیجه خوب ایده‌های خام را پرورش داد. شاید ایده‌ای در ذهن داشته باشد؛ اما برای اینکه دقیقاً آن را پیدا کنم ممکن است در بازار چند سال هم صبر کنم. برای کامل کردن دکور خیلی از بخش‌های خانه خودم دست‌به‌کار شدم؛ مثلاً رنگ پاخورهای کابینت را دوست نداشتم؛ به همین خاطر خودم همه آنها را رنگ کردم یا کاشی‌های حمام را خودم به کمک یک کاشی‌کار تغییر دادم. هم تمیز از آب درآمد و هم خرج زیادی نداشت. می‌توانم با قاطعیت بگویم می‌توان بسیاری از بخش‌های منزل را با هزینه کم تغییر داد.
شما هم اگر منزل خود را با جان و دل دکور کرده اید و مایلید قصه های شنیدنی آن را برای ما بگویید، تصاویر منزلتان را به شماره تلگرام و واتزاپ 09388547140 بفرستید تا میزبان بعدی تورهای خانه گردی چیدانه باشید.
منبع: مجله منزل | گزارشگر: زهرا سرشکی | عکاس: فروزان رحمانی