تهران، شهری که در شلوغی نفس‌گیرش گاه بناهایی پیدا می‌شود که فقط ساختمان نیستند، بلکه بخشی از حافظه‌ی جمعی مردم را حمل می‌کنند. سینما فرهنگ یکی از ماندگارترین و نمادین‌ترین سالن‌های نمایش کشور، از همان فضاهایی است که برای چند نسل یادآور هنر، هیجان، عشق، قرارهای یواشکی، خنده‌ها و اشک‌هایی است که هیچ‌گاه از یاد نمی‌رود.
این سینما با آن نمای بتنی خشن اما صمیمی‌اش، سال‌هاست که به عنوان نقطه‌ای آشنا در خیابان شریعتی ایستاده؛ جایی که هزاران نفر مقابلش ایستادند، گفتگو کردند، منتظر ماندند، اولین فیلم‌های مهم زندگی‌شان را دیدند و بخشی از جوانی‌شان را همان‌جا در دل آن دیوارهای خاکستری جا گذاشتند.
در این تصویر ثبت‌شده در سوم اردیبهشت ۱۳۸۱، سینما فرهنگ در میانهٔ خیابان شریعتی با همان هویت کلاسیک و اصیلش دیده می‌شود؛ پوسترهای نقاشی‌شدهٔ فیلم‌ها، آدم‌هایی که در رفت‌وآمدند، ماشین‌های قدیمی، و فضایی که حال‌وهوای تهران اوایل دهه ۸۰ را تمام‌قد به نمایش می‌گذارد. تصویری که یادآور دورانی است که سینما هنوز یکی از مهم‌ترین بهانه‌های جمع‌شدن مردم، تجربه‌کردن هنر و ساختن خاطره بود.