امروز در چیدانه به سراغ عمارتی تاریخی در دل تهران رفته‌ایم؛ عمارتی استوار و ساکت و البته در آغوش خرابه‌ها
اگر این عمارت باشکوه در دل ریاض یا جده قرار داشت، امروز یکی از گران‌قیمت‌ترین اقامتگاه‌های تاریخی در منطقه بود حتی با درآمدهای میلیون دلاری از توریست‌ها، رویدادهای فرهنگی و اقامت‌های لاکچری. اما حالا این خانه‌ی فرج‌الله خان آصف، معروف به عمارت آهی، با تمام عظمت معماری قاجاری‌اش، تنها نشسته و از پشت قاب‌های فرسوده‌اش، رفت‌وآمد روزگار را تماشا می‌کند.
این خانه، نه‌تنها یادگاری از یک دوره پرجزئیات در معماری ایرانی است، بلکه قابلیت تبدیل‌شدن به یک مرکز فرهنگی یا بوتیک‌هتل منحصربه‌فرد را نیز دارد. اگر تنها اندکی نگاه توسعه‌محور و برنامه‌ریزی در بازآفرینی این بنا وجود داشت، امروز عمارت آهی می‌توانست قلب تپنده‌ی گردشگری شهری باشد، نه بخشی فراموش‌شده از خاطره‌های آجری.
این بنا شامل دو حیاط بوده است. پلان هر دو بخش به شکل مستطیلی کشیده است و ساختاری برونگرا دارد. حیاط اول که در سمت شرق قرار دارد، نسبت به حیاط غربی بزرگتر است. پیرامون این حیاط ایوانچه هایی وجود دارد و در قسمت شمالی حیاط، بقایای ساختمانی یک طبقه که دو پله از سطح زمین بالاتر است، به چشم میخورد . متاسفانه به دلیل عدم رسیدگی، تنها بخشی از دیوار‌های این قسمت باقی مانده و بقیه به مرور زمان تخریب شده است.
از طریق ضلع غربی حیاط اول، می توان به حیاط دوم رسید. حیاط دوم نسبت به حیاط دیگر عقب‌نشستگی دارد. در ضلع غربی حیاط، عمارتی شامل دو طبقه و زیرزمین قرار دارد. زیرزمین شامل تالاری شاهنشین با پلان چلیپایی شکل و دو اتاق مستطیل کشیده در دو طرف است.
پلان طبقه اول نیز مشابه زیرزمین است، با این تفاوت که اتاقها ارسی های چوبی رو به حیاط دارند. این تقسیم فضایی در طبقه دوم نیز تکرار شده، اما در این طبقه یکی از اتاقها که در جنوب شاهنشین قرار دارد، حذف شده است.
دیوار‌ها و سقف در تمام بخشهای داخلی دارای تزیینات گچبری با نقوش گیاهی و طاقنما‌هایی مقرنس کاری شده هستند. فضا‌های خدماتی مانند آشپزخانه و سرویسهای بهداشتی نیز در قسمت شرقی و شمال شرقی حیاط دوم جای گرفته اند.
منبع: mghafghaichi