هایده، صدایی معروف در موسیقی ایران، فقط با آوازش در ذهنها نمانده؛ سبک زندگی، انتخابها و فضای زیست او هم بخشی از همان هویت هنری است.
حالا در عکسهایی کمتر دیدهشده از خانه او در تهران، به جزئی میرسیم که شاید در نگاه اول ساده به نظر برسد، اما در واقع یکی از شاخصترین عناصر دکوراسیون آن دوره است: کاغذ دیواریهایی که انگار هیچ مشابهی ندارند.
کاغذ دیواری کلاسیک در آن سالها، نماد سلیقه ساکنان بود. طرحهایی الهامگرفته از طبیعت، نقوش اروپایی و ترکیب رنگهایی مثل زرشکی، سبز زیتونی، طلایی و کرم، فضایی میساخت که هم گرم بود و هم باشکوه. در خانه هایده، این کاغذ دیواریها دقیقاً همان نقشی را دارند که صدای او در موسیقی داشت: پرقدرت، متفاوت و ماندگار. امروز، دیدن این دیوارها فقط یک نگاه نوستالژیک نیست؛ یادآوری دورانی است که دکوراسیون خانهها با جسارت، شخصیت و داستان همراه بود. شاید به همین دلیل است که کاغذ دیواری خانه هایده، هنوز هم خاص به نظر میرسد؛ انگار نه برای یک خانه، بلکه برای ثبت در حافظه جمعی طراحی شده است.