جایی در آسمان، در طبقه بالای بوئینگ ۷۴۷ هما، ردّی از ظرافت و سلیقه ایرانی دیده می‌شد؛ بازتابی از فرهنگی که حتی در میان ابرها هم اصالتش را حفظ کرده بود.
سال‌ها پیش، زمانی که همسایگان جنوبی هنوز هواپیمایی نداشتند، ایران با «لانج» لوکس و چشم‌نواز خود در طبقه بالای هما، تجربه‌ای ارائه می‌داد که دست‌کم ۳۰ تا ۳۵ سال جلوتر از عصر خود بود؛ پیش از آن‌که طبقه بالای A380 به نماد تجمل پرواز بدل شود.
صندلی‌های مخملی با نقش‌های سنتی، پرده‌های سنگین آبی، و دیواری الهام‌گرفته از معماری ایرانی، فضایی پرشکوه آفریده‌اند. در دوردست، سماوری طلایی روی میز می‌درخشد؛ نمادی از مهمان‌نوازی ایرانی، درست در قلب مدرن‌ترین هواپیمای آن دوران.
این کابین فقط جایی برای پرواز نبود؛ بلکه یادآور دوره‌ای است که هواپیمایی ملی ایران، گامی جلوتر از زمان خود، هنر و اصالت ایرانی را در آسمان به نمایش می‌گذاشت.