در دل شهر، کافهای تازهتأسیس وجود دارد که با حالوهوای دهه شصت، حس نوستالژی را زنده میکند.
دیوارهای قرمز، صندلیهای فلزی ساده، میزهای چوبی و نور گرم لامپهای زرد، فضا را شبیه صحنهای از یک فیلم قدیمی ساختهاند.
منوی گچی روی دیوار، لیوانهای شیشهای قدیمی و موزیکهای آرام و آشنا، همه با دقت انتخاب شدهاند تا یاد روزگاری را زنده کنند که سادگی در جزئیات جریان داشت. در هر گوشه، نشانهای از گذشته به چشم میخورد؛ از رادیوی قدیمی گرفته تا پوسترهای فیلمهای کلاسیک ایرانی. اینجا، یک پناهگاه کوچک برای تمام کسانی است که دلشان برای آرامش و سادگی سالهای دور تنگ شده است.