تبریز، شهریست که هنر فرشبافیاش فقط یک صنعت نیست؛ بخشی از ریشهها و هویت مردمش است. در دل همین شهر، این مغازه ساده با دیوارهای سالخورده، چوبهای رنگورورفته و فرشهایی که روی هم چیده شدهاند، شبیه صندوقچهای از تاریخ زنده تبریز ایستاده است.
نور زرد لامپ، مثل زمزمهای قدیمی، روی فرشها و صورت مردان مینشیند؛ نوری که عمق سالها تجربه، گفتوگو و رفاقت را در این فضای کوچک و صمیمی آشکار میکند.