ایستگاه پمپاژ «پولدرخِمال اوستررینگ‌دایک» که در سال ۱۹۲۵ توسط بخش کارهای عمومی هلند و با معماری پیتر مارنت (۱۹۴۸–۱۸۸۸) طراحی شده بود، در نزدیکی محله واترخراس‌میر آمستردام قرار داشت. این ایستگاه پمپاژ که با نیروی برق کار می‌کرد، یک بنای شاخص در سبک معماری «مکتب آمستردام» بود.
این ساختمان به خاطر آجرکاری‌های پرهیجان، جان‌پناه‌های مواج با تزئینات گرانیتی و قاب‌های چوبی پنجره با اشکال غیرمعمول، به ویژه پنجره مثلثی چشمگیرش در سمت پولدر، مورد توجه بود. سقف بزرگ کاشی‌کاری شده، با جزئیات سنگی نامنظم، بر جنبه مجسمه‌وار آن می‌افزود.
این بنا که در مطبوعات وقت به عنوان «فوق‌العاده‌ترین» ساختمان منطقه ستایش می‌شد، یکی از آخرین نشانه‌های معماری مکتب آمستردام در آن ناحیه به شمار می‌رفت. ایستگاه پس از تقریباً ۵۰ سال فعالیت، در سال ۱۹۸۳ تخریب و با یک ایستگاه پمپاژ خودکار و مدرن با همان نام، در نزدیکی آنچه امروزه «پارک علمی آمستردام» نامیده می‌شود، جایگزین شد.