در دنیای سینما و سریال‌سازی، لوکیشن‌ها نقش بسیار مهمی در ایجاد حس واقعی و ارتباط مخاطب با داستان دارند. وقتی از یک دفتر یا ساختمان مشخص در چند پروژه مختلف استفاده می‌شود؛ مثل نمونه‌هایی که در سریال‌های «شغال»، «گناه فرشته»، «اجل معلق» و «ناریا» دیده‌ایم. این تکرار می‌تواند تجربه تماشاگر را کاهش دهد. مخاطب به جای غرق شدن در روایت، ناخودآگاه به یاد پروژه قبلی می‌افتد و حس تازگی و واقع‌گرایی صحنه‌ها از بین می‌رود.
این مسأله نه تنها به اعتبار فضاسازی سریال‌ها ضربه می‌زند، بلکه ارتباط عاطفی بین بیننده و شخصیت‌ها را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد. لوکیشن‌های محدود و تکراری باعث می‌شوند جهان داستان کوچک و بسته به نظر برسد و تنوع محیطی که برای روایت بهتر و جذابیت بصری ضروری است، از دست برود.
منبع: سینما سه