تمام تالارهای موسیقی قبل از این سالن در سیدنی، شوخی بوده است

تمام تالارهای موسیقی قبل از این سالن در سیدنی، شوخی بوده است

اگر عاشق معماری خاص و هنر و موسیقی هستید، بازدید از خانه اپرای سیدنی شما را شگفت‌زده خواهد کرد. این بنا با معماری منحصربه‌فرد خود و اجراهای جذابش، هر بازدیدکننده‌ای را مجذوب می‌کند. تالار اپرای سیدنی که یکی از دیدنی‌ترین جاهای استرالیا در سیدنی محسوب می‌شود، به نماد استرالیا تبدیل شده است.

این سازه شگفت‌انگیز که در سال ۱۹۷۳ افتتاح شد، هم‌نشینی زیبای هنر و معماری را به نمایش می‌گذارد و به قلب تپنده هنر و فرهنگ استرالیا تبدیل شده است. تماشای اجرای هنرهای مختلف در سالن‌های منحصر‌به‌فرد خانه اپرای سیدنی، با آکوستیک فوق‌العاده و طراحی خاص، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برای شما رقم می‌زند. این مکان سالانه بیش از ۲۰۰۰ نمایش برگزار می‌کند که برخلاف نامش، تنها ۱۵درصد آن‌ها اپراست. خانه اپرای سیدنی، با سقف‌های سفید و منحنی‌دار شبیه بادبان‌های کشتی، روی بندر سیدنی خودنمایی می‌کند.

فیلم نت

معرفی اپرای سیدنی

اپرای سیدنی (Sydney Opera House) یکی از معروف‌ترین و شناخته‌شده‌ترین سازه‌های معماری جهان است. این بنای زیبا و نمادین که در بندر سیدنی استرالیا واقع شده است، معمار دانمارکی یورن اوتزون (Jorn Utzon) طراحی کرده و در سال ۱۹۷۳ افتتاح شده است.

تالار اپرای سیدنی به‌دلیل طراحی منحصربه‌فرد خود که به‌شکل صدف یا بادبان‌های کشتی است، یکی از شاهکارهای معماری قرن بیستم به شمار می‌آید. این بنا که در سال ۲۰۰۷ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد، نمادی از شهر سیدنی و استرالیا است و به‌عنوان یک مرکز فرهنگی و هنری بین‌المللی، گردشگران زیادی را جذب می‌کند.

سیدنی

این خانه اپرا با موقعیت بی‌نظیر خود در کنار آب و چشم‌انداز زیبا به بندرگاه، فضایی بسیار دل‌نشین دارد. طراحی داخلی مجلل و مدرن آن، باعث شده است تا این فضا برای برگزاری انواع رویدادهای هنری مانند کنسرت‌ها، نمایش‌های اپرا، تئاتر و باله بسیار مناسب باشد.

خانه اپرای سیدنی، مرکزی پیشرو برای هنرهای نمایشی است و نمادی از نوآوری و هنر و فرهنگ در استرالیا به شمار می‌رود. این مجموعه هنری شامل سالن‌های متنوعی است که میزبان بیش از ۲۰۰۰ نمایش سالانه است.

سالن‌های اصلی مانند سالن کنسرت با ۲۶۷۰ صندلی و سالن تئاتر جوان ساترلند با ۱۵۰۷ صندلی، تجسمی از آکوستیک فوق‌العاده و طراحی خاص‌ هستند.

داخل اپرای سیدنی

اپراهاوس سیدنی، با وجود عظمت خود، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را برای بازدیدکنندگان رقم می‌زند. بازدید از این مکان، فرصتی برای غرق‌شدن در دنیایی از هنر و معماری است و آن را به یکی از مقاصد گردشگری برتر استرالیا تبدیل کرده است.

بهترین زمان بازدید از اپرای سیدنی

بهترین زمان برای بازدید از خانه اپرای سیدنی اوتزن، ماه‌های اکتبر، نوامبر، اواخر فوریه و مارس است. در این ماه‌ها، آب‌وهوا عالی است و رطوبت بسیار کم است. ما توصیه می‌کنیم از خانه اپرای سیدنی در ماه‌های دسامبر تا اوایل فوریه بازدید نکنید؛ زیرا در این دوره، رطوبت به اوج خود می‌رسد و هوا اغلب بسیار گرم است.

معماری اپرای سیدنی

معمار دانمارکی یورن اوتزن، پس از اینکه طرح او در رقابت سال ۱۹۵۷ برنده شد، اپرای سیدنی را طراحی کرد. این پروژه بحث‌برانگیز به هویت استرالیا تبدیل شده است. اپرای سیدنی یورن اوتزان، طراحی مدرن اکسپرسیونیستی دارد و سقف آن با مجموعه‌ای از سازه‌های بزرگ پیش‌ساخته بتنی تشکیل شده است که هرکدام بخش‌هایی از یک کره است.

سیدنی

این سازه‌ها روی یک سکوی عظیم قرار گرفته است. این ساختمان ۱.۸ هکتار زمین را در بر می‌گیرد و پهن‌ترین قسمت آن، طول ۱۸۳ متر و عرض ۱۲۰ متر دارد. خانه اپرا روی ۵۸۸ پایه بتنی قرار دارد که تا عمق ۲۵ متر زیر سطح دریا فرو رفته است.

سازه‌های سقف با یک میلیون و پنچاه و شش هراز و شش عدد کاشی براق سفید و کرم مات سوئدی پوشیده شده است. علاوه‌بر کاشی‌های سازه‌ها، بخش بیرونی ساختمان عمدتا با پانل‌های شن و ماسه‌ای از گرانیت صورتی استخراج شده از تارانای پوشیده شده است.

ازجمله پوشش‌های داخلی مهم این بنا می‌توان به بتن فرم‌دهی شده، تخته چوب سفید استرالیایی اشاره کرد که از واچوپ در شمال نیو ساوت ولز تأمین شده است.

سیدنی

این پروژه در سه مرحله ساخته شد. مرحله اول (۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳) شامل ساخت سکوی بالایی بود. در مرحله دوم (۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷) سازه‌های سقف ساخته شد و مرحله سوم (۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳) شامل طراحی و ساخت داخلی بود.

  1. مرحله اول: دولت برای شروع کار زودهنگام فشار آورده بود؛ زیرا ممکن بود دچار مشکلات تأمین مالی شود یا افکار عمومی علیه آن‌ها تغییر کند. بااین‌حال، اوتزن هنوز طرح نهایی را تکمیل نکرده بود و مشکلات ساختاری اساسی هنوز حل نشده بود. شروع زودهنگام به مشکلات عمده منجر شد. ازجمله این مشکلات می‌توان به این اشاره کرد که ستون‌های سکو به اندازه کافی برای پشتیبانی از ساختار سقف قوی نبود و باید دوباره ساخته می‌شد.
  2. مرحله دوم: سازه‌های سقف در طرح مسابقه، هندسه نامشخصی داشت و در ابتدای فرایند طراحی، سازه‌های سقف باید با تیرهای بتنی پیش‌ساخته پشتیبانی می‌شد. باوجوداین، مهندسان نتوانستند راه‌حل درستی برای ساخت آن‌ها پیدا کنند. از ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳، تیم طراحی حداقل ۱۲ نسخه مختلف از شکل سازه‌های سقف را بررسی کردند تا یک شکل با توجیح اقتصادی پیدا کنند. برای طراحی سازه‌های سقف از کامپیوتر استفاده شد. سرانجام در اواسط ۱۹۶۱، تیم طراحی راه‌حلی برای این مشکل پیدا کردند و همه سازه‌ها را به‌عنوان بخشی از یک کره طراحی کردند.
  3. مرحله سوم: طراحی داخلی با نقل مکان دفتر کار اوتزن به سیدنی در فوریه ۱۹۶۳ آغاز شد. بااین‌حال، در سال ۱۹۶۵ دولت تغییر کرد و دولت جدید رابرت اسکین، این پروژه را تحت نظارت وزارت عمومی قرار داد. این درنهایت به استعفای یوتزون در سال ۱۹۶۶ انجامید.
سیدنی

پس از استعفای یوتزون، مشاور صوتی، لوتار کرمر، به کمیته اجرایی اپرای سیدنی (SOHEC) تأکید کرد که طراحی اصلی صوتی یوتزون فقط برای ۲۰۰۰ صندلی در سالن اصلی مناسب است و همچنین اظهار کرد که افزایش تعداد صندلی‌ها به ۳۰۰۰، برای صداکوستیک فاجعه‌بار خواهد بود.

منبع: علی بابا مگ


دیدگاه کاربران

ثبت دیدگاه