در یکی از مدارس تاریخی ایران، هنر اصیل ایرانی در ساده‌ترین جزئیاتش می‌درخشد.
درِ چوبی با نقوش ظریف و دست‌ساز، گویی ورودی به دنیایی از دانش، ایمان و زیبایی است. دیوارها با گچ‌بری‌ها و مقرنس‌های چشم‌نواز تزئین شده‌اند و نور، از خلال قوس‌ها و حفره‌ها، بر بافت کهنه‌ی فضا می‌تابد و حس آرامش و احترام را زنده می‌کند.
این فضا یادآور دورانی‌ست که معماری، فقط ساختن نبود؛ بلکه تجلی فرهنگ، عشق و اندیشه بود. مدرسه‌ای که هنوز هم با گذر زمان، وقار و روح ایرانی خود را حفظ کرده است.